dissabte, 29 d’octubre del 2016

Dilluns ens veiem / El lunes nos vemos


Quan el moment de decidir com fer-ho per a veure’ns el vivim com una victòria, tornes a comprovar com hi ha alguna cosa en aquest equip que el fa especial. Potser si ens mires una a una no imagines la màgia que es crea quan ens ajuntem totes i lluitem per a fer-nos més fortes, per a créixer com a equip, per a preparar-nos per a tocar el cel.

I és aquesta màgia la que fa que sigui com sigui que comenci el nostre dia, quan ens veiem al vespre, totes tornem a casa amb una sensació de satisfacció que ens dona energia per a continuar amb força en el nostre dia a dia. I aquesta energia es torna addictiva, és la que ens dona les forces per a mantenir-nos en peus en dies dolents, és la que ens ha donat una il·lusió nova a les nostres vides, és la que fa que ens aixequem cada cop que ens caiem i ho fem sabent que no estem soles, que si cal empènyer ho fem juntes.

Dilluns ens veiem, no hi ha entrenament, però ens veiem. No només necessitem entrenar, no només necessitem agafar fons, no només necessitem el futbol americà. També ens necessitem a nosaltres, necessitem estar juntes, necessitem gaudir juntes. Perquè quan et trobes al camp envoltada de totes les teves companyes sabent que hi ha un engranatge perfecte que només cal posar en marxa, es crea una relació de simbiosi que s’extrapola a la vida.

Cuando el momento de decidir como hacer para vernos lo vivimos como una victoria, vuelves a comprobar que hay alguna cosa en este equipo que lo hace especial. Puede ser que si nos miras una a una no imaginas la magia que se crea cuando nos juntamos todas i luchamos por hacer nos mas fuertes, para crecer como equipo, para prepararnos para tocar el cielo.

Y es esta magia la que hace que sea como sea que empiece nuestro día, cuando nos vemos por la tarde, todas volvemos a casa con una sensación de satisfacción que nos da energía para continuar con fuerza nuestro día a día. Y esta energía se vuelve adictiva, es la que nos da fuerzas para mantenernos en pie en días malos, es la que nos ha dado una ilusión nueva a nuestras vidas, es la que hace que nos levantemos cada vez que nos caemos y lo hacemos sabiendo que no estamos solas, que si hace falta empujar, lo hacemos juntas.

El lunes nos vemos, no hay entreno, pero nos vemos. No solo necesitamos entrenar, no solo necesitamos coger fondo, no solo necesitamos el futbol americano. También nos necesitamos a nosotras, necesitamos estar juntas, necesitamos disfrutar juntas. Porque cuando te encuentras en el campo rodeada de todas tus compañeras sabiendo que hay un engranaje perfecto que solo necesita ponerse en marcha, se crea una relación de simbiosis que se extrapola a la vida. 



dimecres, 26 d’octubre del 2016

Una llicó de vida

Una de les moltes coses que m'agrada del futbol americà és que cada cop que caus tens una nova oportunitat per intentar-ho. I cada cop que ho aconsegueixes has de tornar a fer-ho.
Una lliçó de vida  que val la pena extrapolar del futbol. Tot sembla més possible i més a l'avast de les nostres mans.